Społeczne i prawne aspekty przestępstwa porzucenia (art. 210 § 1 i 2 k.k.)

Abstrakt

Problematyka porzucenia, jako kategoria zachowania karalnego nie stanowi zagadnienia
bogato opracowanego. Pomimo pozornej jednoznaczności, wnikliwa analiza zjawiska, ujawnia
szereg problemów natury interpretacyjnej jak i praktycznej. Trudności przysparza już sama
ocena konkretnego zachowania i jego kwalifikacja, jako przestępstwa ale także szczegółowe
oznaczenie przedmiotu ochrony przestępstwa porzucenia, wskazanie jego źródła, czy ostatecznie
prawidłowa ocena typu kwalifikowanego przestępstwa, ujętego w treści art. 210 § 2 k.k.
Porzucenie, jako zjawisko społeczne, jest zauważone przez instytucje społeczno – państwowe,
które oferują pomoc i wsparcie w postaci inicjatyw, zapewniających pomoc dla potrzebujących.
Niski wskaźnik przestępczości, z jednej strony informuje, że porzucenie ma charakter marginalny,
z drugiej strony jego złożoność i mała wykrywalność nie pozwala jednoznacznie ocenić
zjawiska.